Ik kom uit een groot gezin waar het dagelijkse borreluurtje, voor mijn vader vooral, het gezelligste moment van de dag was. Al op vrij jonge leeftijd werden wij gestimuleerd om ook een glaasje mee te drinken. Bij ons in huis was het vaak een zoete inval van vrienden van mijn ouders. Naderhand begreep ik beter waarom.
Toen ik na mijn middelbare school voor mijn studie op kamers ging wonen in een vreemde stad, waar ik mij behoorlijk eenzaam voelde, werd die borrel belangrijker. Ik had steeds meer nodig om mij ‘prettig’ te voelen. Ik kreeg daarna een hele leuke baan maar de drank bleef onderdeel van mijn leven. Op mijn 50e liep het fout. Ik bleek een beginnende levercirrose te hebben en belandde voor twee weken in het ziekenhuis. Ik was geschrokken en heb cold turkey de drank 15 jaar niet aangeraakt en voelde mij goed. Na mijn pensionering en het overlijden van een geliefde kreeg ik een ernstige terugval. Een maand in een kliniek bood weinig soulaas want 4 weken na terugkomst was het weer raak. Doodziek en diep verdriet was het resultaat. Sindsdien gaat het op en neer. Met hulp van de mensen van de AA en wat medicijnen voor de detox heb ik nu 10 dagen niets gedronken en voel mij al beter. Ik moet dit gevecht weer zien te winnen. Het is mij jaren gelukt om geen druppel alcohol te drinken dus hoop ik zó dat ik het volhoud. De AA helpt mij meer dan welke kliniek, psycholoog of psychiater ook.