Mijn drankgeschiedenis begint in mijn adolescentie. Mijn ouders waren stevige drinkers, nog steeds.
Ik weet niet meer op welke, maar op een van hun feesten heb ik mijn eerste drankje gedronken. Niet dat ik vanaf dat moment een stevige drinker was, maar het zaadje was gepland. Er was een periode dat ik niet dronk, dat was tijdens mijn zwangerschap en het geven van borstvoeding aan mijn kind. Het dagelijks drinken begon rond mijn 40e levensjaar, het leven werd ingewikkelder, ik werd me ervan bewust dat de depressies waar ik aan leed gerelateerd waren aan mijn jeugd en het gezin waar ik uit kwam. Kort gezegd, ik heb een moeilijke jeugd gehad. Ik ging in therapie, kreeg een aantal diagnoses.
De relatie met de vader van mijn kind liep op de klippen. Alcohol was mijn uitweg, mijn compaan. Twee glazen per avond en soms op een feestje oid meer. Vele therapieën en relaties later, ik was zo’n beetje toe aan minder alcohol drinken, althans, toen ik vond dat ik moest stoppen, meldde ik mij aan bij de AA in een grote stad in het westen van het land (ik woonde daar). Ik kon me niet conformeren aan de strikte regels die er voor mijn gevoel heersten en ik stopte met de bijeenkomsten te bezoeken. Achteraf gezien was ik er nog niet aan toe om te stoppen.
Ik werkte, sportte, voedde mijn kind alleen op, mocht ik dan ‘s avonds een drankje drinken? Ik hield mijzelf voor dat ik geen alcoholist was, ik dronk overdag niet. En elke week stopte ik op maandag om op woensdag toch maar weer aan de wijn te gaan omdat ik het “nodig” had. Ik was geen alcoholist, alcoholisten drinken de hele dag door was mijn devies.
Op den duur kreeg ik gezondheidsklachten. Ik vond het zo enorm lastig om de link te leggen tussen enerzijds lichamelijke en geestelijke gezondheidsproblemen en anderzijds het gebruik van alcohol. Ik at gezond, sportte, was op spiritueel vlak bezig. Wat ik niet zag was dat het alcoholgebruik mijn depressies in stand hield, een vicieuze cirkel.
Rond mijn 54ste verhuisde ik naar het oosten van het land en op een gegeven moment gebeurde er iets in mijn leven waardoor de schellen van mijn ogen vielen. Ik meldde mij bij mijn huisarts, ik kreeg een verwijzing naar Tactus. Ik ben drie maanden alcoholvrij geweest. Na een tijdje vond ik dat ik een glas wijn moest kunnen drinken. Binnen korte tijd zat ik weer op mijn oude drinkpatroon en ging ik juist meer drinken. Mijn leven stond op zijn kop door allerlei privéomstandigheden en alcohol was de uitweg. Ik deed stoppogingen, dat wel. Door de week niet drinken, een week niet drinken, een beetje drinken, een dag niet drinken, van alles. Dat werkt natuurlijk allemaal niet. Dat deed ik op wilskracht en hield ik niet vol.
Nu ben ik dus 4 maanden alcoholvrij.
Het is absoluut niet makkelijk, overal is alcohol, de supermarkt, in films, concerten, feestjes, op terrassen, overal! En hoe blijf je er van af? Hoe kan je die patronen bij jezelf doorbreken? Het is niet alleen de lichamelijke, ook de geestelijke verslaving. De verleidingen zijn gigantisch, niet alleen intern maar ook extern. Al is het maar een drankje, even dat gevoel van ontspanning. Ik doe het niet, nee, ik doe het niet!
Naast al deze, laat ik zeggen oncomfortabele zaken, begint de alcohol-mist in mijn hoofd op te trekken en het leven een andere wending te nemen. Komt er meer ruimte om te “leven”, ja echt. Je denkt dat je leeft als je alcohol drinkt. Het is gezellig en de ellende wordt gedempt. Dus niet, het leven begint na de alcohol.
Herstellen, problemen aanpakken, mijzelf een spiegel voorhouden, mijzelf opnieuw ontdekken. Ik slaap echt een stuk beter. Ben best trots op mezelf dat het lukt.
Soms word ik duf wakker en het eerste wat ik denk “hoeveel heb ik gisteren gedronken” en dan vervolgens, nee, niets. Ik heb dan gewoon diep geslapen en heb even tijd nodig om wakker te worden. Hoe fijn is dat?
Geen gedoe of er nog genoeg alcohol in huis is. In de ochtend helder en uitgerust wakker worden.
Over een paar dagen ben ik jarig, de eerste keer dat ik mijn verjaardag nuchter vier. Ik ben daar nu al mee bezig, om niet te gaan drinken en ervoor zorgen dat ik een alcoholvrij drankje in huis heb dat ik lekker vind. Ginger beer, tonic. Het is maar een dag uit het leven, waar maak ik mij druk om? Dat maakt het overzichtelijk, vandaag drink ik niet, niet te ver vooruit denken. Dat helpt mij, die mindset. Dat heb ik geleerd bij de AA.
En verder? Ik ben van plan dit pad te blijven volgen en dankbaar te zijn, elke dag weer dat ik niet drink. Mijn gezondheid te verbeteren en mijn geestelijke gesteldheid te versterken. Daar past geen alcohol bij.
De AA in Gorssel is een fijne club mensen waar je jezelf kan zijn en welkom bent. Je begrijpt elkaar en kan elkaar versterken door het delen van ervaringen en tips uit te wisselen. Vooral de herstelverhalen helpen mij enorm.
Ik ben even gestopt de bijeenkomsten te bezoeken, door omstandigheden werd het mij te veel. Ik weet dat ik welkom ben en zonder enige verantwoording af te moeten leggen de bijeenkomsten weer kan bezoeken als ik daar behoefte aan heb. Te weten dat ik aankomende dinsdagavond weer kan gaan, dat geeft mij kracht en ben ik dankbaar voor.
Ik hoop dat ik met mijn ervaringsverhaal mensen kan inspireren te kijken naar hun alcoholgebruik en hulp te zoeken en vinden bij een van de AA groepen in hun omgeving.